 |
| Virginia, kızkardeşi ile oynarken |
Kadınların
Elizabeth döneminde neden şiir yazmadıklarını soruyorum ancak nasıl bir eğitim aldıklarını
bilemiyorum; yazı yazmak öğretiliyor muydu
onlara; kendilerine ait bir oturma odaları
var mıydı; yirmi bir yaşına gelmeden
kaç kadın çocuk
doğuruyordu; kısacası sabahın sekizinden akşamın
sekizine kadar ne
yapıyorlardı. Görünüşe bakılırsa
paraları yoktu; Profesör Trevelyan’a göre, çocukluktan
çıkmadan, on beşinde ya da on altısında, hoşlansalar da hoşlanmasalar da
evlendiriliyorlardı. Bunları gördükten sonra, içlerinden birinin ansızın
Shakespeare’in oyunlarını yazmasının son derece garip olacağına karar
verdim ve artık hayatta olmayan o
yaşlı beyefendiyi düşündüm,
sanırım piskopostu, geçmişteki, şimdiki ya da gelecekteki hiçbir kadının
Shakespeare’in yeteneğine sahip
olamayacağını söylemişti. Bu konuda
gazetelere yazılar göndermişti.
Bilgi almak için kendisine
başvuran bir hanıma, bir tür
ruha sahip olsalar bile kedilerin
cennete gitmediklerini söylemişti. Şu yaşlı beyefendiler insanı fazla düşünmekten
nasıl da kurtarıyorlardı! Onlar yaklaşınca cehaletin sınırları nasıl da
geriliyordu!
Kediler cennete gitmez. Kadınlar
Shakespeare’in oyunlarını yazamaz.
