KADINLAR
SAHNESİ EĞİTİMSEN-İst3
Oyuncular
Ekin KUKUL: Atkı ve
Öyküm Yok
Elif İNAL: Deprem ve Okul
Seher GÖĞERCİN:
Karanlık ve
Domuz
Tuba ÇELİK: Dansçı ve
Muayene
Yasemin
FİLİZ: Tak Tak ve Aşk
Sahne Arkası: Damla KUKUL, Sebir YURTSEVEN
Işık: Burcu
ÇINGAY
Müzik: Esra SOKULLU
Afiş: Damla KUKUL
Dekor ve Kostümler: Damla KUKUL ve Kadınlar Sahnesi Üyeleri
Yazan ve Yöneten: Dilara
KAHYAOĞLU
Müzikler:
*Kürdî Caz- Vals; Muammer Ketencoğlu
*Def ü Deng; Tarık Aslan, Burcu Yankın, Fırat Alkış
*Bei Mir Bist Du Schoen; Janis
Siegel
*İkimiz Bir Fidanız; Rojin
TEŞEKKÜR
Beşiktaş
Belediyesi Ortaköy Kültür Merkezi’ne, İstanbul Eğitim Sen 3 Nolu Şube Yönetim
Kurulu ve üyelerine en içten saygı ve teşekkürlerimizi iletiriz.
Ortaköy Kültür Merkezi Afife Jale Sahnesi, 27
Haziran 2015, Saat: 20.00
Kadınlar
Sahnesi
Geçen seneki
program dergimizde yazdığımız bir paragrafı buraya biraz değiştirerek yeniden
yazmakta bir sakınca görmedik. Şöyle demişiz: İstanbul Eğitim Sen 3 Kadınlar
Sahnesi on bir yıldır var… Üyelerinin çoğu Eğitimsenli kadınlar, öğretmenler…
Çalışıyorlar, sendikal faaliyetlerde yer alıyorlar, tiyatro yapıyorlar diğer
yandan günlük hayatlarını devam ettiriyorlar… Kolay değil, on bir yıldır bu işi
yapıyoruz ve ancak beş oyun hazırlayabilmişiz: “Öyküm Yok”; “Nar Taneleri”; “Sesler,
Kokular, Hatıralar”; “Sıradan Hikâyeler”
ve şimdi de, “Öyküm Yok 2015”
Kadınlar Sahnesi, kadınlarla ilgili sözlü tarih
çalışmaları, görüşmeler yapıp hikâye toplamayı ve bunları yazıp oynamayı
hedefledi baştan beri. Kadının adını, dertlerini duyurmanın yanı sıra mücadele
etmek, karşı durmak için de yola çıktı.
Biz
hikâyelerimizi topluyor, yazıyor,
oynuyor sonra da tartışıyoruz. Dönüştürmeye başlamanın yollarından biri
farkındalık sağlamaktır. Bu faaliyeti, dönüştürmenin/dönüşmenin bir aracı
olarak görüyoruz. Bu da uzun dönemli bir
mücadeleyi gerektirir. Gerçek dönüşümler ancak böyle olabilir. “Tiyatro yapmak, eylem yapmak demektir.”
Oyun üzerine notlar
Birazdan
seyredeceğiniz Öyküm Yok isimli
oyunumuzu ilk kez 8 Mart 2005 tarihinde oynamıştık. Bu oyun Kadınlar
Sahnesi’nin sergilediği ilk oyundu. Bizim için çok değerli oldu her zaman için.
Bu sene ne oynayalım diye düşünürken, hem gruptan hem de seyircilerimizden; Öyküm Yok’un bir daha oynanması önerisi
gelince, biz de yeni öykülerle zenginleştirilmiş
benzer bir modelde oyun çalışmamızın iyi olacağını düşündük. Zaten eski
kadrodan o oyunu oynayan sadece iki kişi kalmıştı, diğer grup üyeleri oyunu seyretmemişti
bile.
Oyun tek
perdeden oluşuyor. Bu oyunda yer alan bütün hikâyeler, “gerçektir”. Onları bizler anlattık, arkadaşlarımız, dostlarımız
anlattı… En son oyun olan Öyküm Yok, hepimizin hikâyesidir, ilk
oyun Kafes ise artık çok iyi
bildiğimiz bir trajedinin kurgulanmış öyküsüdür. Kafes ve
Dansçı sahnesi ilk kez bu oyunda yer
alıyor. Tamamen yenidir. Aşk ve Okul hikâyeleri ise geçen seneki oyunumuzun içinde de yer almıştı.
Diğer hikâyeler ilk Öyküm Yok’tan buraya aldıklarımızdır.
Kadınlar Sahnesi İyi Seyirler
Diler
Görüşlerinizi, eleştirilerinizi
bekler...
SAHNELER
SAHNE 1:
KAFES- “Bağırmadım. Ağlamadım. Gördüm. Aklıma yazdım.”
SAHNE 2:
TAK TAK- “Yoksa o TAK TAK seslerini o mu çıkarırdı?”
SAHNE 3:
KARANLIK- “Karanlık neden sadece onların işine yarasın?”
SAHNE 4:
ATKI- “Upuzun bir atkı sarmış da sarmış… Niye ki?”
SAHNE 5:
DEPREM – “Neden evire çevire dövmediğimizi sorabilirsiniz…”
SAHNE 6:
DANSÇI – “Dans özgürleştirici bir şeydir, müzik çalar sen kendini
bırakırsın.”
SAHNE 7:
AŞK – “Sonra bir gün itiraf etti.”
SAHNE 8:
OKUL – “Tam beş aydır bunu yaşıyorduk… Mümkün müydü bu? Mümkünmüş…”
SAHNE 9:
MUAYENE – “Yat be kadın şuraya, uğraştırma bizi!”
SAHNE 10:
SEMER – “Erkekler bir şeyin etrafında düğüm gibiydi.”
SAHNE 11:
DOMUZ – “Bak bak, bak şu aynaya! Ne var burada?”
SAHNE 12:
ÖYKÜM YOK – “Bunlar işte daha ne anlatayım?”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder